Symphonia: do grego συμφωνíα, e do latín Symphonia, «que emite o seu son de xeito acorde». Na antiga Grecia significaba a consonancia perfecta, a octava. O seu uso para referirse a un grupo de instrumentos funcionando ao unísono atópase moito máis tarde nun himno do século VI. Xa na Baixa Idade Media, Symphonia será a denominación da viola de rueda, sinfonía, chifonie – para nós, zanfona. Seguir leyendo «PUBLICACIÓN DO NÚMERO 4 DE SYMPHONIA, MAIO 2018. SUMARIO.»
Pasa outro curso e seguimos funcionando a toda máquina. Foi un ano este pleno de actividades de todo tipo. Grandes e pequenos concertos e outro tipo de actividades, formais e informais, dentro e fóra de centro, colaborando coas institucións da cidade e tamén con outras galegas moi relevantes: Concello da Coruña, Xunta de Galicia, Conservatorios autonómicos e municipais, Academia de Belas Artes, Museo de Belas Artes, Sociedade Filarmónica, Banda Municipal, Orquesta Sinfónica de Galicia, Sporting Casino, Capitanía, e un longo etc. Se algo nos queda pendente, e non ten fácil solución, é atraer a unha audiencia externa ao noso centro xa que nós non dispoñemos de tanto público interno para encher os nosos propios concertos e actividades Seguir leyendo «AQUÍ SALIMOS TODOS! …OU CASE . RESUMO DA ACTIVIDADE DO CURSO 2017-2018. Por Pablo Ruibal e Azazel Fernández.»
De entre o patrimonio organolóxico galego destacan poderosamente os órganos. Eses instrumentos, na súa maior parte mudos, tiveron no seu momento unha importancia central na vida musical do noso país. Pero a súa importancia é sobresaínte: aqueles instrumentos máis antigos, do século XVIII, conforman a máis destacable colección de instrumentos históricos que hai na nosa terra. Seguir leyendo «OS ÓRGANOS DE GALICIA. UNHAS NOTAS SOBRE A SÚA CATALOGACIÓN .Mª Belén Bermejo López e Andrés Díaz Pazos»
Hai moitos anos, revisando unha revista galega editada en Cuba a finais do século XIX, encontreime nun dos números cun artigo, nunha serie dedicada a galegas distinguidas, cunha muller descoñecida para min, Carolina Casanova. Chamoume a atención o seu apelido, similar ao da célebre escritora Sofía Casanova, que residiu en Almeiras (Culleredo) na súa infancia e adolescencia. Intrigado, continuei coa revisión e, nun exemplar posterior, aparecía unha referencia que a relacionaba con Vilaboa, no mesmo municipio. (1)
El Concierto para violín y orquesta Op.47 de Jean Sibelius no siempre gozó de la importancia que tiene hoy en día. Al contrario: sus inicios fueron criticados muy negativamente hasta mucho después de su estreno, además de haber sido remodelada debido a la casi imposibilidad técnica de su versión original.
Seguir leyendo «LA HISTORIA TRAS EL CONCIERTO DE VIOLÍN DE SIBELIUS. Por Azazel Fernández.»
Susanne van Els é a coordinadora para a European Opera Academy, así como intendente no Conservatorio de Maastricht para proxectos operísticos innovadores, traballando co centro de investigación de tecnolóxica Driven Art, e desenvolve proxectos interdisciplinares para a Facultade de Artes.
Violista de orixen formada no Conservatorio Real de Den Haag (Países Baixos), ten sido unha das músicas máis importantes do país: co-fundadora do Ives Ensemble, Sinfonietta Amsterdam e Wendingen, como ex membro do Strijktrio Holland, Giotto Ensemble, Schönberg Ensemble e Nieuw Amsterdams Peil.
Por lo que más se suele conocer a Scriabin es por la creación del acorde místico (o acorde Prometeo) y por algunas de sus obras para piano, especialmente los estudios y preludios de su primer período. Aquellos que sepan algo más de él, conocerán algunas de sus obras orquestales, como su Poema divino, su Poema del éxtasis y por último Prometeo, o Poema del fuego. Pues bien, la mayor parte de su obra fue destinada a crear un evento concreto: Misteriya (también conocido como Mysterium).
Seguir leyendo «EL MISTICISMO DE SCRIABIN. Por Azazel Fernández.»
Nicolás Gomez Naval (Viveiro. 1990) é actualmente trompa da OSG desde xaneiro de 2015, e trompa tutti da Royal Stockholm Philharmonic con anterioridade. Recibiu premios en concursos a nivel internacional en países coma Rusia, Alemania ou Italia, ademáis de España. Licenciado no CSM da Coruña con matrícula de honra no recital de fin de carreira, tamén foi becado para estudar na Escola Superior de Música Reina Sofía de Madrid e na Royal Academy of Music de Londres.
O outro lado da música, a poesía.
Xurxo Souto é unha personalidade máis que coñecida na nosa terra pola súa numerosa labor cultural e profesional no eido da música, a escritura, o teatro, a radio… un auténtico polifacético. Como coruñés e músico, hoxe vai falarnos doutra personalidade moi importante na cidade da Coruña e no país en xeral que, porén, parece estar un pouco oculta na actualidade: Luísa Villalta.
Seguir leyendo «ENTREVISTA A XURXO SOUTO. Por Uxía García Conde»
Entre os días 26 de Febreiro e 2 de Marzo, os profesores Alberto Conde de León e Joaquín García Souto do departamento de Jazz do Conservatorio Superior de Música da Coruña, impartimos clases no Conservatorio Superior Giuseppe Martucci de Salerno – Nápoles, convidados polo departamento de jazz deste conservatorio dentro do programa Europeo Erasmus. A valoración da experiencia resultou altamente positiva por diferentes puntos de vista que destacamos baixo estas liñas.
Parte 1. La tormenta
Hace un tiempo que deseaba escribir un artículo impopular y políticamente incorrecto. Dirían los expertos en psicología que es una forma de “soltar lastre”, curioso término por cierto, que hace referencia a una maniobra marina ejecutada para evitar el hundimiento, avanzar más deprisa o ambas cosas. Debo aclarar, antes de empezar, que he tenido la suerte de conocer a músicos maravillosos.
Seguir leyendo «LA GRAN MENTIRA DEL JAZZ. Por Roberto Somoza»
Neste artigo comezaremos por definir os termos de microtonalismo, a afinación xusta ou pura e o microtonalismo temperado, con cadanseus exemplos. Posteriormente, falaremos dos instrumentos microtonais centrándonos na figura de Harry Partch e para rematar, incluiremos algúns autores e obras de referencia desta corrente.
La escuela Marshall, también conocida como Academia Granados-Marshall o Asociación Musical Granados-Marshall es un importante centro de educación musical dentro de España cuyo enfoque principal es la enseñanza del piano, priorizando la sonoridad, la pulsación y, sobre todo, el uso del pedal. Fue fundada en 1901 por Enrique Granados en Barcelona como “Escuela Granados”, pero más tarde su dirección fue heredada por Frank Marshall y pasó a llamarse “Escuela Marshall” a partir del año 1920.
Seguir leyendo «LA ACADEMIA MARSHALL: GRANADOS Y ALBÉNIZ. Por Álvaro Sieira.»
Desde el nacimiento de Clementi hasta la muerte de Moscheles hay poco más de un siglo, pero es una época en la que la técnica pianística evoluciona hasta una casi igual a la que ya conocemos como propia. Comparándolos con otros contemporáneos, podemos decir que trazan la línea técnica y estilística entre Mozart y Liszt.
Liszt es conocido por cualquier pianista debido a su gran relevancia en la evolución estilística del piano y su interpretación, el uso de sus improntas, del pedal y de otros elementos técnicos que acercaron la época clásica a la actual. Él, tras un estudio exhaustivo de la técnica pianística, e influido por Paganini, se da cuenta de que era necesario llevar más allá las posibilidades del instrumento.
El acordeón es un instrumento moderno que nace en Europa en la primera mitad del siglo XIX. Rápidamente tuvo una gran aceptación ya que respondía a las exigencias de los músicos de la época. Es un aerófono mecánico de lengüetas libres, ya que el sonido proviene del aire que produce el intérprete de forma mecánica al mover el fuelle. El aire hace vibrar unas láminas metálicas fijadas en la parte interna que con su movimiento producen sonido. A partir del siglo XX sufrió modificaciones y perfeccionamientos técnicos para satisfacer las necesidades musicales de los intérpretes. Actualmente es un instrumento que empezó a interesar a los músicos por sus posibilidades sonoras.
O sistema educativo actual segue ancorado nesa anticuada lóxica do século XX, na cal o obxectivo de todo sistema educativo era moldear ós individuos para entrar a formar parte da colosal masa obreira que as fábricas necesitaba: tan só é necesario fixarse en como é a disposición das aulas nos diferentes centros para ver que son idénticos ó que te podes atopar en calquera gran fábrica do século pasado.
¿Por qué en la música clásica seguimos centrándonos en las obras de los célebres compositores y no damos oportunidad a las nuevas generaciones de artistas? Estando en pleno siglo XXI considero importante apoyar a las nuevas formas de expresión artísticas así como la divulgación de las mismas.